چکیده:
سفالگری در گناباد که حداقل پیشینه ای س ههزارساله دارد، با مراکز ه معصر خود از شیوه ای یکسان پیروی می کرد. سفال مند با مصالح و تزئینات متفاوت، ب هعنوان پدیده ای نوظهور از اواخر قرن یازدهم هجری در مند رایج شد. این سفال که با سفال میبد یزد و شهررضای اصفهان شباهت زیادی دارد، درطول زمان از محیط نیز تأثیر پذیرفته است. سفال مند ب هدلیل داشتن نقش مایه های سنتی و رنگ های گرم و شاد، همواره جذاب و در مجامع هنری مطرح است. هدف مقالة حاضر، بررسی سفالگری در مند گناباد است. در این پژوهش، مواد اولیه و تکنیک سفالگری مند، چگونگی رنگ و لعابک‌اری سفال های مند و نقوش به کاررفته در آ نها را بررسی م یکنیم. این مقاله ازنوع توصیفی است و اطلاعات آن را با روش میدانی )عکس، گزارش و مصاحبه( و کتابخانه ای )یادداش تنویسی و گردآوری اطلاعات از منابع( جمع آوری کردیم. همچنین، از پژوهش های باستان شناسی، اطلاعات تاریخی، جمع بند یها، نتیجه گیری ها و تحلیل های ب هدست آمده استفاده کردیم. بخش های اصلی مقاله شامل طرز تهیة مواد سفال، نقوش و لعاب است. مهم ترین ویژگی سفال مند عناصر تزئینی برگرفته از طبیعت است که در چهار گروه انسانی، حیوانی، گیاهی و هندسی جای م یگیرند و نشا ندهندة آیین ها و باورهای کهن ایرانی در خاستگاه آن نگار هها هستند.
دریافت مقاله سفالگری در مند گناباد
نویسنده: فاطمه محجوبی
حجم: 2.02 مگابایت
نوع فایل : PDF
مطالب مرتبط:
میرزایی
۷ ارديبهشت ۹۷، ۰۲:۵۴
