میرحاج توجه خاصی به سروده‌های سه شاعر بزرگ قبل از خود، ظهیر فاریابی، سلمان ساوجی و ابن‌حسام خوسفی داشته است. تا آنجایی که برخی از اشعار وی شباهت زیادی به وزن، سبک و حتی توصیفات اشعار این شاعران دارد. این تاثیرات را می توان در نمونه ابیات زیر دید.
| آنسی | ابن حسام | |
| چو این تُرک فلک رخشِ سبک سیرِ سمن سیما | چو این خاتون خوش منظر از این قصرِ بهشت آسا | |
| ز پیش دیده چون عنقای مغرب گشت ناپیدا | برون آمد ز جنت چون دل آغشته خون حوّا | |
| **** | ||
| آنسی | ظهیر | |
| ای آب عارضت زده آتش بر آفتاب | خیز ای سپهرِ حسن تو را زیور آفتاب | |
| روی تو راست خوبی و نامی بر آفتاب | تا افکنیم در شفقِ ساغر آفتاب | |
| **** | ||
| آنسی | سلمان | |
| این صورتی که در نفسی سردِ بهمن است | ساقی زمان آذر و دورانِ بهمن است | |
| یخ بسته آب شور که در چشم روشن است | چون زال زر زلال به زندان آهن است |
منبع: رستاخیز، ع، 1391. اشعار بازیافته از میرحاج هروی متخلص به اُنسی. نشریه پیام بهارستان، شماره 18،قابل دسترسی است. مگ ایران :(mairan.com) ص 201.
مطالب مرتبط:
