قبل از شروع ماه مبارک روز آخر ماه شعبان تقریباً همه اهالی روستا روشناوند روزه گرفته به پیشواز ماه مبارک رمضان می روند. در ماه مبارک رمضان عصر ها در مساجد و حسینیه امام رضا (ع) جلسه قرائت قرآن مجید برگزار می باشد. هم چنین در اکثر خانه ها مجالسی جهت قرائت قرآن مجید برپا می شود و مجالس وعظ و روضه خوانی در مساجد و حسینیه امام رضا (ع) شب ها برگزار می گردد. در شب های قدر این مجالس پرشکوه تر و پرجمعیت تر بوده مراسم مربوط به آن شبها که شامل قرائت قرآن، خواندن دعای جوشن کبیر و گذاشتن قرآن به سر می باشد. با نهایت خلوص و بندگی انجام گرفته در روز عید فطر تقریباً همه اهالی جهت برگزاری نماز عید در صحن حسینیه امام رضا (ع) گرد می‌آیند و این مراسم با طرز باشکوهی انجام میگیرد. در گذشته نه چندان دور هنگام سحر برای بیدار نمودن اهالی جهت خوردن سحری چند نفر از اهالی با راه افتادن در کوچه ها و زدن شیپور و طبل اقدام به بیدار نمودن اهالی می‌نمودند. در این اواخر مرحوم حاج محمد حسین قاسمی (موذن) تقریبا دو ساعت قبل از اذان صبح به مسجد جامع رفته با روشن کردن بلندگوهای مسجد اقدام به خواندن برخی از ادعیه ها نموده کلیپ به این وسیله مردم بیدار می شدند. خواندن این دعاها به به (شِی خونی) معروف بود.
در گذشته که در روستا برق نبود اکثر اهالی در تابستان از خانه هایی که بادگیر داشت استفاده می نمودند و معمولاً در هر منزل یک بادگیر وجود داشت. در ایام ماه مبارک رمضان اگر این ماه در فصل تابستان قرار می گرفت جهت استراحت به خانه ای که بادگیر داشت می‌رفتند.
برای سرد شدن از پارچه‌ای که با آب خیس شده روی خود می انداختند استفاده می کردند.
یه آب سرد از دیگر مشکلاتی بود که مردم با آن روبه‌رو بودند و برای این منظور سعی می شد که در نزدیکی های افطار از آب انبارها را تهیه کنند و همچنین از سبو هایی که با پارچه یا گونی خیس شده پوشانده می‌شد جهت سرد کردن آب استفاده می کردند.
منبع: امامی، محمود، تاریخ و جغرافیای روشناوند گناباد، چاپ اول 1388 شمسی، خراسان رضوی: نشر پشنگ
مطالب مرتبط:
عالیه
۲۹ ارديبهشت ۹۸، ۲۲:۱۰
